GREEN MOTHERLAND

سپندارمذگان

پیش نوشت: از وقایع الاتفاقیه هفته ای که گذران نمودیم بگویم که نصفش که رسما تعطیل بودندی نصفه دیگه را هم چینیان عزیز تعطیل کردندی در نتیجه کلا" تعطیل بودندی! لکن سوپروایزر محترم این هفته التفاتی بر بنده نمودند و رخصت شرفیابی فرمودندی و به مناسبت این خجسته عید که همانا عید چینیان بودندی یک عدد پیک شادی از نوع چینی آن جهت بیکار نبودن در ایام تعطیلات مرحمت فرمودندی تا اوقات فراغتمان پرکرده باشندی. فلذا دور از جان شما چونان خر کار کردندی تا مشقهایمان برای هفته آینده آماده باشندی. خبری دیگر بیش نبودندی ....

********************************************

حالا بریم باز سراغ اصل نوشت خودمون.آقا ما نفهمیدیم این خارجیا چی چی دارن که ما هروقت میخواییم متجدد یا متمدن بشیم زود خودمونو میچسبونیم به اونا؟؟؟ نزنین بابا .....خدایی نکرده نه قص توهین و اقوام و بلاد خارجه داریم نه میخواییم که فرهنگشونو و آدابو سنن شون رو زیر سوال ببریم. خداییشم اونا از ما خیلی بهترن چون ما فقط ادعای فرهنگ ریزونمونه!!!

حالا گوش بگیرین بیبینین چیچی میگم...

ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، بلکه از بیست قرن پیش از میلاد، دارای روزی با نام روز عشق در تقویم خود بوده است که در تقویم جدید ایرانی دقیقا مصادف است با ۲۹ بهمن، یعنی تنها ۳ روز پس از روز ولنتاین فرنگی. این روز «سپندارمذگان» یا «اسفندارمذگان» نام داشته است.

در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می‌‌کردند و علاوه بر اینکه ماه ها اسم داشتند، هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. به‌عنوان مثال روز اول «روز اهورامزدا»، روز دوم، روز بهمن ( سلامت، اندیشه) که نخستین صفت خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی «بهترین راستی و پاکی» که باز از صفات خداوند است، روز چهارم شهریور یعنی «شاهی و فرمانروایی آرمانی» که خاص خداوند است و روز پنجم «سپندارمذ» بوده است. سپندار مذ لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می‌‌ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می‌‌نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می‌‌دهد به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را به‌عنوان نماد عشق می‌‌پنداشتند. در هر ماه، یک بار، نام روز و ماه یکی می‌‌شده است که در همان روز که نامش با نام ماه مقارن می‌‌شد، جشنی ترتیب می‌‌دادند متناسب با نام آن روز و ماه. مثلاً شانزدهمین روز هر ماه مهر نام داشت و که در ماه مهر، «مهرگان» لقب می‌‌گرفت. همین طور روز پنجم هر ماه سپندارمذ یا اسفندار مذ نام داشت که در ماه دوازدهم سال که آن هم اسفندار مذ نام داشت ، جشنی با همین عنوان میگرفتند.

سپندارمذگان جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می‌‌کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می‌‌دادند.مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می‌‌کردند. ملت ایران از جمله ملت هایی است که زندگی اش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته است، به مناسبت های گوناگون جشن می‌‌گرفتند و با سرور و شادمانی روزگار میگذرانده اند.این جشن ها نشان دهنده فرهنگ، نحوه زندگی، خلق و خوی، فلسفه حیات و کلاً جهان‌بینی ایرانیان باستان است. بازم میگم ایرانیان باستان.

روز سپندارمذگان از دیر باز در تاریخ کهن سرزمین مادری ، با نام روز زن و زمین و عشاق شناخته شده است و دیر پایی آن بسیار فراتر از ولنتاین غربی است. حالا به نظر شما بهتر نیست این فرهنگ هشت هزار ساله رو توی عمل هم یه کمی نشون بدیم و پاسش بدلریم؟

**********************************************

پس نوشت یک : روز سپندارمذگانتون مبارک ! هورااااااااااااااااااااااااااااااا

پس نوشت دو: این مطلب و سال پیش پس از چندی ولگردی در وبها نوشته بودیم فلذا منابع خاطرمان نمی آید لکن معتبر بودند خیالتان تخت. معتبرترینشان هم ویکیپدیا . گفتیم که خیالتان تخت تخت گردد و همچنان مارا به مطلب دزدی متهم نفرمایید....

پس نوشت سه : خداییش دم این کوروش اینا گرم ! آخر تمدن بودنا ! روی دست همه بلند شده بودن اون قدیم ندیما!!!! عقلشون به چه چیزا که قد نمیداده!

زت زیاد